Blog

Het jaar 2016, het jaar van de grote verschillen!

Morgen is het al weer oud en nieuw, wat ging dit jaar snel voorbij zeg! Het lijkt alsof elk jaar sneller voorbij vliegt, ik ben nu al heel benieuwd wat 2017 mij zal gaan brengen. Maar niet zonder eerst even terug te kijken op het afgelopen jaar. Het jaar 2016 zal ik herinneren als het jaar van de grote verschillen. Het jaar waarin ik vaak niet eens de trap afkon lopen of na een treinreis uit Den Haag naar Groningen compleet instorten en met de rolstoel bij het trein station moest worden opgehaald. Maar ook het jaar waarin een aantal grote dromen in vervulling zijn gegaan. Ik ga in een vogelvlucht door mijn 2016, vlieg je met mij mee? 😉

Het jaar van de grote verschillen..

Laatst bekeek ik mijn foto’s van 2016 en zag toen twee foto’s die de grote verschillen van mijn jaar in één oogopslag laten zien. En daar schrok ik toch wel een beetje van, maar tegelijkertijd werd ik er ook wel weer vrolijk van. De tweede foto is namelijk best recent gemaakt en laat zien dat ik de weg van verbetering ben ingeslagen, terwijl de eerste foto laat zien hoe ik mij vaak voelde. Het laat duidelijk de grote verschillen van dit jaar zien. Het afgelopen jaar voelde vaak als een rollercoaster, zo’n hoge achtbaan die soms knetter hoog gaat om vervolgens stijl naar beneden te gaan, een looping maakt lom vervolgens weer een flink stuk te klimmen.

Het jaar 2016, het jaar van de grote verschillen!
De 1ste foto was gemaakt tijdens de zomer en de 2de foto is in de herfst van 2016 gemaakt. Het laat duidelijk de verschillen van dit jaar zien.

De weg omhoog…

Nadat mijn “behandeling” bij het Martini ziekenhuis helaas op niets uitliep, was mijn huisarts het met mij eens, ik moest binnen zien te komen op de Lyme poli van het Nijmeegse Radboud UMC. Mijn huisarts leek in de eerste maanden van 2016 wel een stalker van het Radboud ziekenhuis, maar met succes, ik kreeg een uitnodiging om een keertje langs te komen. Ook het Radboud ziekenhuis stelde de ziekte van Lyme vast en ik kwam bij de arts waar ik graag heen wilde onder behandeling. In de zomer begonnen we met een proefbehandeling van drie maanden en met succes, langzaamaan merkte ik verbetering. Daarom besloten we dat we er nog eens 4 maanden aan zouden vast plakken. Van de Lyme ben ik nog lang niet genezen, maar de weg lijkt om hoog zijn ingeslagen! Zo kan ik mijn rolstoel steeds vaker en voor langere tijd in de hoek laten staan, heb zelfs de krukken heb ik niet meer nodig en kan ik soms weer heel veel wandelen (soms wel tien km op een dag). Ik heb nog een lange weg te gaan en hopelijk kan ik die weg in 2017 vervolgen.

image

Het zijn de kleine dingen die het doen..

Het jaar 2016 was ook het jaar waarin ik meer dan ooit ongelooflijk veel van de kleinste dingen kon genieten. Bijvoorbeeld toen ik mij in de zomer heel beroerd voelde en er helemaal doorheen zat en door een goede vriend en mijn vriendin in de rolstoel naar het Hoornsemeer meegenomen worden zodat ik toch nog even van het lekkere zomer weer kon genieten en dat ene ijsje welke ik zo lekker vind konden op smikkelen. Of als mijn vriendin mij verraste met een reep Tony’s Chocolonely die ik al zo lang wilde proberen. Ook mocht ik dit jaar als bloginsider meedoen aan een blogbattle van HelloFresh, welke ik mede door jullie hulp glansrijk heb gewonnen!

Team Teek on me..

Wanneer je door de Lyme weer vaak een afspraak met vrienden moet afzeggen omdat je te ziek bent om weg te kunnen of überhaupt geen visite kan ontvangen kan je je soms heel alleen en ellendig voelen. Zo voelde dat tenminste voor mij vaak, tot het event Lopen voor Lyme plaats vond. Een nieuw wandel- en hardloopevenement voor Nederlandse chronische Lyme patiënten, georganiseerd door mede Lyme patiënt Berdien Renes en haar familie. Met als doel “het creëren van Lyme awareness en om geld op te halen voor de behandeling van chronische Lyme”. En ik was een van de geluksvogels die een team van vrienden had die voor mij wilde gaan lopen! Het event zorgde er ook voor dat er veel meer aandacht van de media was voor de ziekte, zo mocht ik meerdere keren bij de radio of televisie langskomen en wilde een aantal kranten er graag over schrijven. Het is zo hart verwarmend als mensen je willen steunen of voor je willen gaan lopen of rennen. Het werd een dag waar ik nog heel vaak met een grote glimlach op terug kan kijken.