Key lime pie

Deze week is het de week van de teek. Een hele week lang word er landelijk extra aandacht gevraagd voor tekenbeetziektes, waarvan de ziekte van Lyme het bekendste voorbeeld is. Voor mij is eten een manier om een brug te slaan tussen mensen en waarmee je verhalen aan elkaar kunt over brengen. Daarom wil ik dit jaar tijdens de week van de teek met een recept dat voor mij symbolisch veel betekend, en een deel van mijn Lyme verhaal met jullie delen. De kleur van limoenen staat internationaal symbool voor de ziekte van Lyme. En dat brengt ons weer bij het recept van vandaag, een key lime pie, waar je meerdere limoenen voor nodig hebt… Wees niet bang, ondanks dat limoenen wat zurig kunnen zijn, gaat dit een lekkere fris zoete taart worden! Of taartjes, aangezien ik ze deze keer in meerdere kleine taart vormpjes bak.

Allereerst, waarschijnlijk gaat het een lang artikel worden, dus pak er gerust iets te drinken bij, en ga er rustig voor zitten. Wanneer je niet kan wachten om te lezen hoe je zelf een lekkere key lime pie kunt maken, kun je natuurlijk ook meteen naar beneden scrollen. Maar ik zou het leuk vinden als je dan later de tijd neemt om het hele artikel te lezen.

Week van de Teek

Wanneer je mij wat langer volgt, heb je ongetwijfeld wel eens mee gekregen dat ik zelf Lyme heb. Rond mijn 13de waren er na een bezoekje aan de bossen in Eerbeek, maar liefst acht teken mee naar huis gekomen. Ondanks dat we er extra goed op hadden gecontroleerd, en we de gevonden teken zo snel mogelijk en op de juiste manier hadden verwijd, ben ik toen alsnog besmet geraakt met de bacterie die de ziekte kan veroorzaken. In de maanden en jaren die volgde werd ik langzaamaan steeds zieker. Ondanks de vele onderzoeken in ziekenhuizen, duurde het bij mij tot mijn 26ste voordat artsen eindelijk met zekerheid konden vaststellen dat ik de ziekte van Lyme had opgelopen. In de loop van de jaren kreeg ik steeds vaker last van mijn gewrichten. Daarnaast kreeg ik last van zenuwklachten en cognitieve klachten.

Mijn Lyme verhaal

Nadat ik te horen had gekregen dat ik Lyme had, ben ik deze blog begonnen. In eerste instantie vertelde ik vooral over mijn leven met de ziekte van Lyme. Voor mij was het een uitlaat klep om mijn Lyme frustraties van mij af te schrijven. Tegelijkertijd hoopte ik dat ik daardoor Lyme voor omstanders een gezicht te geven. Een deel van die verhalen over mijn ervaringen kun je hier nog steeds terug lezen. Zo deelde ik bijvoorbeeld een artikel over de “lepeltheorie“. Deze theorie, die ik overigens niet zelf heb geschreven, geeft een beetje een beeld hoe het is om een chronische ziekte te hebben, waarbij je vaak een groot tekort aan energie hebt.

Naast muziek maken, betekend het bezig zijn met eten veel voor mij. Niet alleen heeft eten belangrijk functie om aan de nodige voedingstoffen te komen, het geeft mij ook een uitlaatklep. Lekker eten staat voor mij ook voor gezelligheid en kan mensen verbinden. Als kleine jongen stond ik dan ook al graag in de keuken. Ik weet nog goed dat ik op een keuken trapje stond zodat ik net bij het aanrecht kon komen om mijn moeder te “helpen” om een boterkoek te maken of om samen pannenkoeken te bakken. Ondanks dat mijn leven door de ziekte ingrijpend veranderen, stond ik wanneer ik de energie had, nog steeds graag in de keuken om de lekkerste dingen te maken. Nadat een aantal vrienden waaronder mijn toenmalige vriendin, mij hadden overtuigd om mijn recepten te gaan delen op de blog, kwam dan ook snel mijn eerste recept online.

In de eerste jaren nadat er door mijn artsen was vast gesteld dat ik Lyme had, voelde ik mij vooral een Lyme patiënt. Maar inmiddels heb ik de ziekte, zover dat kan, geaccepteerd. Of, nou ja, ik probeer er zo goed als mogelijk mee te dealen en probeer het meer als een tijdelijk deel van mij te gaan zien. Door die mindset ben ik minder vaak over mijn ziek zijn ervaringen gaan delen. Niet omdat de Lyme niet meer in mijn leven is. Maar vooral omdat ik wilde laten zien dat, wanneer je zoals mij simpelweg de domme pech hebt gehad om een nare ziekte te krijgen, je nog steeds van het leven kunt genieten. En dat je ondanks die minder leuke ervaringen, je er toch een feestje van kan maken. Tegelijkertijd hoop ik mensen te kunnen inspireren om eens wat lekkers te maken. Of dat nu een lekker feestelijke taartje is of een heerlijke avond maaltijd.. En dat als het kan met zo min mogelijk kant en klaar pakjes. Natuurlijk hoop ik dat ik zo snel als mogelijk van de Lyme klachten af ben. Maar tot die tijd is de Lyme “gewoon” iets dat ongevraagd bij mij hoort en zal ik er soms tussendoor wel eens overhebben.

Deze week is het dus de Week van de Teek. Een week die voor mij veel betekend. Niet alleen om mensen te waarschuwen voor het gevaar van een tekenbeet, maar ook om mensen een inzicht te geven welke invloed de ziekte van Lyme op je leven kan hebben. Ondanks dat er de laatste jaren veel meer aandacht is voor de ziekte, en mensen steeds meer over weten, kunnen mensen vaak onbedoeld vooroordelen hebben over mensen die chronisch ziek zijn en bijvoorbeeld Lyme hebben. Voor elke Lyme patiënt kan de invloed van de ziekte anders zijn. Waar je bij de één snel kunt zien dat er iets aan de hand is, bijvoorbeeld doordat iemand in een rolstoel zit, kan het bij een ander juist lastiger te herkennen zijn. Bijvoorbeeld wanneer iemand in het dagelijks leven nog wel normaal lijkt te kunnen functioneren, maar vervolgens compleet instort als hij of zij weer thuis of alleen is. En/of daardoor zichzelf juist alleen op de goede momenten zich aan de buitenwereld laat zien.

Tegelijkertijd wordt er tijdens de week van de teek extra aandacht geschonken aan het belang van onderzoek blijven doen naar de borellia bacterie. Ondanks dat er in 40 jaar tijd veel bekend is geworden over de ziekte van Lyme, zijn er nog steeds veel vragen. Zo zijn er nog steeds vragen over hoe het komt dat de één wel dood ziek wordt door de borellia bacterie en een ander er haast geen of geen gevolgen van merkt. En is er bijvoorbeeld nog steeds geen antwoord op de vraag waardoor en of een Lyme patiënt helemaal kan herstellen van de ziekte.

Met mij lijkt het gelukkig steeds beter te gaan, al merk ik nog dagelijks de gevolgen van de Lyme. Zo kan ik doordat ik dagelijks nog te veel Lyme klachten heb nog steeds niet onder een baas werken. En slik ik nu na ruim zeven jaar nog steeds dagelijks verschillende pijnstillers, onstekingsremmers en een paar keer per week antibiotica. Dit in de hoop dat we de Lyme daarmee onder controle kunnen houden. Maar inmiddels kan ik mijn belastbaarheid wel rustig opbouwen. Zo kan ik, ondanks dat ik nu nog even zonder band zit, wel weer wat muziek maken. Iets wat tot een aantal jaar geleden echt mijlen ver weg leek en ik mij had neergelegd dat het er voor mij waarschijnlijk niet meer in zat. En ook kan ik zo nu en dan weer een stukje hardlopen.

Tot slot…

Wanneer je het hebt volgehouden om mijn Lyme verhaal tot hier te lezen, allereerst respect, het was een lange lap tekst… En tot slot wil ik je nog graag een paar dingen meegeven:

Allereerste, voorkomen is beter dan genezen! Controleer jezelf (of laat je controleren) of er na een bezoek aan de natuur, of dit nu na een boswandeling, een verblijf op de Veluwe, of je gewoon lekker in een parkje op een grasveld hebt gelegen, op meegekomen teken. En heb je zo’n kleine vriend meegenomen? Zorg dan dat je het op de goede manier verwijderd. Dit kan je veilig doen met een tekentang of tekenpas. In het onderstaande filmpje zie je waar je op moet letten als je een teek hebt en wat je moet doen.

Daarnaast: probeer niet te snel een oordeel klaar te hebben op andere mensen. Zo kan een Lyme patiënt de ene dag wel de energie hebben om met vrienden af te spreken, muziek kan maken of zelfs een 4mijl of city pier city loop uit te lopen. En de andere dag afspraken opeens moet afzeggen omdat hij of zij niet eens de kracht heeft om een beker drinken vast te houden en om even kort naar buiten te gaan. Ik weet als geen ander hoe vreemd dit kan overkomen. Net zoals voor een Lyme patiënt, kan dit voor omstanders soms erg frustrerend zijn en voor onduidelijkheid zorgen. Mocht je iets niet begrijpen en je vragen hebben hoe iets zit of waarom iets wel of niet kan? Dan wil ik je graag het advies geven om er dan gewoon naar te vragen. Wanneer je begripvol uitlegt dat je iets niet snapt en je vragen hebt, willen Lyme patiënten je vaak graag uitleggen waarom iets wel of juist niet lukt. Niet dat iemand met Lyme overal een antwoord op heeft, maar door met elkaar in gesprek te blijven kun je onnodige misverstanden voorkomen. En tegelijkertijd kan het iemand die Lyme heeft ook steun geven om het er met andere mensen over te hebben.

Tot slot misschien wel het allerbelangrijkste: geniet vooral van het leven! Geniet van elk mooi moment en alles dat je kan en mag doen. En dat brengt mij weer bij het recept voor deze gruwelijk lekkere en simpele key lime pie (of moet ik voor deze ene keer, key Lyme pie zeggen?)

De Key lime pie maken!

En dan nu de key lime pie! Voor deze Amerikaanse klassieker heb je maar 5 ingrediënten nodig. In Amerika maken ze een key lime pie met key limes. Dit een een kleinere limoen, die een tikkeltje zuurder zijn dan de limoenen die wij in Nederland kennen. Aangezien de key lime in Nederland haast nooit te vinden is, kun je er ook wel gewone limoenen voor gebruiken. Ik gebruik er wel biologische limoenen voor, de schil van de limoen verwerk je namelijk ook door deze taart. Met het onderstaande recept kun je één grote taart maken of net zoals mij meerdere kleine taartjes.

Wat heb je nodig:

Zo maak je zelf een key lime pie:

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Smelt de boter en maak de koekjes met een keukenmachine tot fijne kruimels. meng de gesmolten boter en de koekkruimels door elkaar. Verdeel de koekkruimels over een ingevette taartvorm, of zoals mij over 3 kleinere taartvormen. Zelf leg ik graag nog een stukje bakpapier op de bodem, zodat je de taart(jes) er straks gemakkelijker uit kan halen. Druk het geheel goed aan, dit kun je eenvoudig doen met de bolle kant van de lepel. En bak het 10 minuten in de voorverwarmde oven.

Rasp ondertussen de limoenen en snijd ze doormidden en vervolgens het sap uit de limoenen te knijpen. Bewaar het sap in een bakje. Doe de eieren en gecondenseerde melk in een kom en mix dit goed door elkaar met een mixer. Zodra het goed gemengd is, kun het limoensap met een deel van het rasp erdoorheen mengen. Dit mengsel giet je over de koekjesbodem of bodems.

Bak de taart 12 tot 13 minuten in de oven. Haal de taart uit de oven en laat het eerst op het aanrecht afkoelen. En daarna minimaal 3 uur in de koelkast.

Klop of spuit wat slagroom op de bovenkant van de taart en werk eventueel af met wat limoenrasp en-/of een paar dunne plakjes limoen. En het genieten kan beginnen!

Bewaar dit recept met onderstaande foto op Pinterest